,,Rzymska łaźnia" jest pierwszą i być może najpopularniejszą sztuką Stratijowa.
Czemu zawdzięcza tak wielką popularność? Na pewno przede wszystkim znakomitemu pomysłowi tematycznemu, zgrabnej konstrukcji, bogatemu ładunkowi komediowemu. Sytuacja wyjściowa jest zwyczajna i codzienna — wyjazd na wczasy, pospiech, niemożność znalezienia taksówki... Dalej — odkrycie w mieszkaniu głównego bohatera starożytnej łaźni — wydarzenie niezwykłe, ale w pełni mieszczące się w kategoriach realności, podobnie zresztą jak pojawienie się różnego rodzaju spryciarzy i cwaniaków pragnących - każdy po swojemu - to odkrycie wykorzystać. Wszyscy oni, od utytułowanego naukowca po dorabiającego sobie ratownictwem chłopaka, są zainteresowani łaźnią, jako
potencjalną kopalnią złota, umożliwiającą, im zrobienie kariery, zbicie majątku, zyskanie osobistego prestiżu. Są niezwykle aktywni, a ich działania, wzajemnie się ze sobą splatając doprowadzają do powstania nieprawdopodobnych, absurdalnych wręcz sytuacji, w których ich twórcy, z mniejszym lub większym powodzeniem, próbują się odnaleźć. Od tej gorączkowej krzątaniny wyraźnie odbija postawa pozytywnego bohatera sztuki - Iwana Antonowa: bierna, ale zarazem protestująca. przeciwstawiająca karierowiczowstwu, egoizmowi i interesowności - swoje skromne, ale mocno uzasadnione i z logicznego i z prawnego, i z czysto ludzkiego punktu widzenia racje. W swojej sztuce Stratijew zderza groteskę z dosłownością., karykaturę z prototypem, absurd z rzeczywistością, która go zrodziła. Te zderzenia zmuszają do śmiechu, ale także do refleksji...
Hanna Karpińska
premiera 11.12.1988